Eventjes voorstellen, Harry Oosterhuis, 50 jaar jong, goed geconserveerd, en werkzaam in het Academiegebouw van de RuG.
Ook dit jaar ging onze motorreis weer naar Slovenië en Kroatië. Waarom? Omdat die landen ons dat bieden, wat mijn vrouw en ik graag willen. Veel bochten, prachtige natuur, zon, zee en vooral … lekker eten. Als voorbereiding op die reis had ik onze trouwe GPZ 1100 weer van nieuwe sloffen en ankers voorzien. Het asfalt in die landen is vaak net als een slijpsteen, en daardoor slijten je banden sneller als dat je denkt.
Onze bagageruimte bestond weer uit een topkoffer, tanktas en een rugtas.
Volgetankt vertrok ik uit Veendam richting Duitsland, op naar de A31 die mij in de goede richting brengt. Eerst maar eens een tankje leeg rijden. Trouwens: ik tank steeds om de tweehonderd kilometer. Ik ben al eens eerder met het water voor de Dokter geweest, als je een pomp nodig bent zijn ze er niet.
Het gaat richting Osnabruck dan naar Bielefeld en Paderborn. Geregeld ademhalen en de spiertjes losmaken blijkt ook nu weer resultaat te hebben, en we keutelen door, richting Kassel en Fulda.
Niet te veel eten maar veel drinken blijkt voor ons als vijftigers het medicijn, en hoewel we altijd van plan zijn om de eerste dag niet te veel kilometers te rijden, stomen we door tot Schweinfurt en Wurzburg. Even bellen met een plek in de buurt van Nurenberg. Elk jaar bewaren we adressen van leuke plekken om te overnachten. Zimmer frei, zei de stem aan de andere kant, en met de gedachte aan een groot glas bier en een stuk gebraden varken starte ik de Kawa, en zoefden wij toch nog redelijk ontspannen richting Nurenberg, gereden bijna 700 kilometer.
Na een goede maaltijd en goed glas gehemeltewater is het heerlijk slapen daar in het wald. De volgende dag vroeg op, verrassend genoeg, geen zadelpijn, en op naar Munchen en Salzburg. Ziezo, Cake of Peace., Osterreich is bereikt.
Voor de tunnels even mijn ketting controleren, ik ben niet tevreden en zet hem iets losser. Maar goed dat ik wat gereedschap bij me heb. Het zal je maar gebeuren, pech in het midden van een tunnel van ruim negen kilometer. IK moet er niet aan denken.
Salzburg de grens over richting Radstadt, Villach. Je kunt als het rustig is wel door de tunnels, maar in het hoofdseizoen kun je beter de tunnels laten liggen, want dan is het een zware sigaar die je rookt.
Villach de grens over en hoepla, we zijn in Slovenia, de Kawa draait probleemloos en de
reis gaat verder naar Ljubljana. Gereden ongeveer 1300 kilometer. Voorbij Ljubljana slapen in Logatec, bij een goeie kennis, een hard werkende boer. Boeren staan vroeg op, en om 05.30 uur ging de melkmachine aan, en waren wij ook weer klaar wakker. Uitsmijter in de snavel en start die motori, richting de kust (de Zon), we glijden richting Rijeka en komen op de kustweg, die ik zo graag berijd.
Prachtige weg, kronkelend langs de blauwe zee, een ware lust voor het oog. Als je 1 keer op die weg rijdt, kun je de hele kust van voormalig Joegoslavië langs rijden. Tot aan Dubrovnic en verder. Voor ons is dit steeds weer een geweldige beleving, en je kunt overal slapen. De kosten voor het slapen varieert tussen de 25 en 50 euro per nacht. Nog een tip (dames): neem niet te veel mee, alles is er te koop.
VR. GR Harry, MVC-RuG lid.